Uit je comfortzone
Ik fotografeerde deze week een modeshow opgedragen aan wijlen Frank Govers. Ik zal je eerlijk zeggen dat dit voor mij een primeur was. Ik had nog niet eerder een modeshow ‘gedaan’ en wist niet wat ik zou mogen verwachten. Wat ik wel wist, is dat je de apparatuur waarmee ik werk, een zogenaamde meetzoekercamera met lenzen waarmee je niet kunt zoomen en waarbij je handmatig moet scherpstellen, niet snel zal zien bij een modeshow. Toen ik het sjieke paviljoen in het Vondelpark binnen liep, kreeg ik hier al snel een bevestiging van; fotografen met dikke zoomlenzen, trapjes en statieven die mij weliswaar vriendelijk begroette, maar die zich al snel engszins ellebogend een plek toe-eigende in de arena gevuld met Quote 500, sliertige androgyne mannen en kinderen waarbij ik meteen afvroeg of dit deel van hun opvoeding zou zijn. Ik haalde in gedachten mijn schouders op en wurmde me tussen het publiek. De ratelende automatische spiegelreflexen luidde de eerste langbenige mannequins op de catwalk in.
Ik heb geleerd dat op momenten dat het even niks dreigt te worden, mijn intuïtie een handje komt helpen en ik zonder na te denken foto’s maak die raak zijn. Of ze geslaagd zijn, dat bepaalt eenieder natuurlijk zelf, maar mensen hebben het vaak over mijn ‘handtekening’. Dat beschouw ik als een compliment en een bevestiging van wat ik zelf ook bij mijn foto’s zie. Dat is geen bijzonder gave van mij, want iedereen bezit over deze innerlijk kracht, hoewel het bij een creatief vak als fotografie wellicht wat meer aan de oppervlakte ligt. Als je dicht bij je zelf blijft en geeft wat je te geven hebt, dan levert dat automatisch het gewenste resultaat op. De foto die je in dit artikel ziet, is een type foto die ik graag maak. Micro momentjes die het evenement kleuren. De turende blik van de mannen en de stralende vrouw met de spiegelende brilleglazen. Ik bedankte na afloop van de modeshow de vrouw voor haar radiante uitstraling en ze vertelde me niet zonder trots dat ze tot in de jaren ’80 voor Frank Govers heeft gelopen. Ik zag dat ze met een gloed in de ogen me door haar donkere bril aankeek toen ze bedankte voor het compliment.
Ik kreeg nog dezelfde dag via mijn Instagram account, @vinnym8, van een van de mannequins de vraag een foto van haar naar haar op te sturen. Een zwart-wit foto die door de vlakverdeling en haar stilistische lichaamshouding in combinatie met haar warme glimlach ook een van mijn favorieten is. Soul to Soul.
